Rozdział 34."Twój na zawsze W.K."

Rozdział 34.

... Hermiony. Stanęłam jak wryta. Po kilku sekundach usłyszałam trzask. Krum się deportował. Razem z Harrym podbiegliśmy do miejsca w, którym stał. Spojrzałam w dół, na podłodze leży koperta.
Podniosłam ją, Harry spojrzał na mnie. "Potter." zauważyłam na niej. Szybko ją odwinęłam i zaczęłam czytać.
I jak Potter ? Chcesz, żeby twoja przyjaciółeczka, dożyła jutra ? Zjaw się w Dworze Malfoyów razem z Draconem. Bo jak nie, jej godziny są policzone. Pozdrawiamy, twój największy koszmar. 
Malfoy podbiegł do nas i zaczął czytać list.
- Trzeba im coś powiedzieć.- powiedział Harry.
- Dlaczego chcą, aby Draco przyszedł z nami ? Przecież twoi rodzice zaginęli.
- Nie wiem, może chodzi o zemstę.
- Jaką ?
- Ja czarodziej czystej krwi jest z szlamą.
- I ?
- Nawet jeśli, może oni są uwięzieni w ich własnym domu.
- Głupoty gadasz.
- Wiesz jakie my mamy tam lochy ? Raz się w nich sam zgubiłem.
- No to czyli mamy przerąbane.
- Jak to my ?- zapytał Harry.- Ty zostajesz tutaj.
- Chyba sobie żartujesz. Zauważyłeś na kopercie jest Potter, a  nie Harry Potter. Więc przyszykuj się na to, że ja też idę.
- Co najwyżej pod peleryną niewidką.- powiedział i wyciągnął materiał z kieszeni.
- Profesorze !- usłyszałam głos Dracona.
- Tak, Draco ?- zapytał zdenerwowany dyrektor. Malfoy podał mu list, a ten go przeczytał.- Chcecie iść, prawda ?
- Musimy.
- Dobrze, po waszym wyjściu wyślę paru aurorów.
- Nie profesorze.
- Nie dacie rady sami.
- Dobrze.
- Harry ma rację, powinnaś iść pod peleryną.
- Tak czy siak będą widzieć moje ślady.- powiedziałam pokazując na buty. Dumbledore wyciągnął różdżkę i skierował ją na moje nogi, mamrocząc jakieś zaklęcie, poczułam jak buty znikają, a pojawiają się jakieś wygodne trampki ? Spojrzałam w dół, tak, trampki.- I co trampek nie będą zostawiać śladu ?
- Te nie, są zaczarowane.
- Dlaczego ja pod peleryną ?
- Bo tak, chodźcie trzeba się przebrać.- powiedział Draco.
Poszłam do swojego dormitorium, zdjęłam sukienkę i zarzuciłam na siebie rurki, zieloną koszulę i ciepłą przy dużą czerwoną bluzę. Zmyłam mocny  makijaż i rozczesałam włosy. Wzięłam różdżkę i wsadziłam ją do kieszeni. Moody nie byłby ze mnie zadowolony.
Wyszłam z dormitorium, a na dole czekała na mnie Harry. Chwycił mnie za rękę i poszliśmy prosto do Sali Wejściowej, przed którą czekali George, Ginny, Ron, Fred i Roksana.
- Możecie nam powiedzieć o co chodzi ? I dlaczego się przebraliście ?- zapytała Ginny.
- A wiesz jak ciężko walczy się w sukience.- powiedziałam.
- Nie o to nam chodzi, Maja !- wrzasnął George.
- Złapali Hermionę, chcą abyśmy zjawili się w Dworze Malfoyów.
- Dokładnie, żeby Potter, zjawił się.- powiedział Harry.
- O kurczę, ale masz problem, jestem twoją bliźniaczką i jestem Potter !
- Ale nie napisali, że oboje !
- No i mają problem.
- Czyli ty nie jedziesz.- powiedział Ron.
- Jadę.
- A dokładniej pod tym.- powiedział Harry i przykrył mnie peleryną.
Szybko ją z siebie zrzuciłam i spojrzałam na brata niczym bazyliszek. Po schodach zszedł Draco.
- Już ?
- A on co ?
- Jedzie z nami.
- To ja też !- krzyknął Ron.
- Kazali, w liście jest tak napisane.
- Nie ma czasu na tłumaczenia.- powiedział Malfoy i pociągnął nas do wyjścia, w którym czekał na nas dyrektor.
- Jak się tam dostaniemy ?- zapytałam.
- Aportacja.- odpowiedział spokojnie.- Podejrzewam, że trochę podłapałaś od bliźniaka, którego uczyłaś transmutacji.
- Ale...
- Po prostu bądź spokojna i myśl tylko i wyłącznie o tym.
- Ale, ale...
- Maja.
- Och...- mruknęłam zarzuciłam na siebie pelerynę niewidkę i chwyciłam obu chłopaków, za ręce.
Według rad  dyrektora pomyślałam o dworze Malfoyów i poczułam jak obracam się wokół własnej osi i coś powoli rozrywa mnie od środka. Po chwili otworzyłam oczy i zobaczyłam, że stoimy przed wielkim białym domem, do drzwi dzieli nas może 30 metrów. Spojrzałam na chłopaków, patrzyli na nie z odrazą.
[ Hermiona Granger ]
Czułam jak coś mnie rozrywa od środka. Widziałam jeszcze przez chwilę Wielką Sale, ale potem poczułam charakterystyczny ucisk w żołądku, taki jak przy aportacji.  Wiktor popchnął mnie na zimną podłogę i wyszedł zamykając kratę.
Otworzyłam oczy, jestem w lochach. Super. Przynajmniej jest okno, ale i tak nie daje światła, przecież jest noc. Z góry usłyszałam śmiech. Ktoś zaczął schodzić i otworzył kratę.
- No witam, witam.- usłyszałam męski głos.- Twoi przyjaciele, się po ciebie nie szykują, chyba nie obchodzi ich to co się z tobą stanie.- powiedział szyderczo.
- Na pewno ich obchodzi.
- Do tego czasu mogę się trochę zabawić.- powiedział i wyciągnął sztylet. Zaśmiał się. Poznałam ten śmiech to Krum.- Daj rękę.
- Spadaj !- wrzasnęłam.
- Kochanie, nie pamiętasz, już jak to było w zeszłym  roku ? Czemu, nie może być tak jak wtedy ?
- Sam mi powiedz.- uklęknął koło mnie i chwycił moją.
Powoli, bez żadnych skrupułów, zaczął ryć w niej sztyletem. Poczułam ostry przeszywający ból, ale nie wrzasnęłam, będę silna nie dam się zastraszyć. Kiedy skończył spojrzał mi w oczy i złowieszczo się uśmiechnął. Zapalił lampę i dopiero wtedy spojrzałam na rękę, po której płynęła strużka krwi, ale mogłam się przyjrzeć napisowi na mojej ręce "Twój na zawsze W.K.". Spojrzałam na niego, a w oczach miał ból. On wcale tego nie chciał.
- Wiktor, przecież wiesz, że możemy ci pomóc.- powiedziałam.
- Mnie się nie da pomóc.- powiedział i wbił sobie sztylet w brzuch.
- Nie !- wrzasnęłam, a on na ostatku sił spojrzał na mnie i wyszeptał :
- Nie zapomnij o mnie, proszę.- zamknął oczy, położył się i czekał.
Podkuliłam się do niego i wyjęłam nóż z jego ciała. Wsłuchiwałam się jeszcze w jego ostatnie oddechy nie mogłam powstrzymać łez. To wszystko moja wina. Gdyby nie ja nigdy nie zostałby Śmierciożercą. A teraz musiałam patrzeć na jego śmierć.
[ Maja Potter ]
- Gotowi ?- wyszeptałam, a oni przytaknęli.- Idziemy gęsiego.
Harry wyszedł naprzód, ja za nim, a na końcu Draco. Zanim doszliśmy do drzwi, było słychać śmiech i krzyk, dziewczęcy krzyk. Ruszyliśmy szybciej. Zostało nam 5 metrów, kiedy drzwi same się otworzyły. Mhm, tak Maja głupia myśl, że same się otworzyły. Stał w nich niejaki Traves
- Pottuś ! Jak się cieszę, że cię widzę ! A gdzie twoja siostrzyczka ? Dostała pietra ?
- Sam, kazałem jej zostać.- wycedził przez zęby.
- Już się tak ni gniewaj.- powiedział i wyciągnął dłoń.- Dawajcie różdżki.
Posłusznie oddali różdżki, weszliśmy do góry. Schowałam się gdzieś w kąt, pozwoliłam, aby zaprowadził chłopaków, do salonu. Poszłam za nimi. Kiedy chciał odchodzić, szybko rzuciłam na niego zaklęcie pełnego porażenia i wzięłam od niego różdżki. Przesunęłam ciało do tyłu, żeby mieć w razie co go pod okiem. Weszłam do salonu, a do kieszeń od spodni blondyna i mojego bliźniaka powsadzałam ich różdżki. Do pokoju wszedł jak mniemam Dołohow przykładając nóż do jej szyi. Była cała we krwi.
- To jak Pottuś zamiana ?
- Co ?
- Draco za nią !- wywrzeszczała obłąkana kobieta w długich czarnych włosach.
- No nie wiem.
Mężczyzna odrzucił Granger na podłogę, ta się skuliła pod ścianą, ukucnęłam obok niej i chwyciłam za rękę.
- Hermiona, słyszysz mnie ? Jestem, a teraz nic ci się już nie stanie..- wyszeptałam jej do ucha.
- Crucio !- krzyknęła, a ja szybko machnęłam ręką, aby Gryfonka nic nie poczuła. - I jak długo chcesz jeszcze patrzeć, aż cierpi ?- spytała kobieta.
- Ja idę.
- Nie Draco, chodź tu.- powiedział Harry.
- Puszczaj go ! Jeśli chce do nas dojść.
- Jak to do was ?
- Do Śmierciożerców.
- Mowy nie ma ! Gdzie moi rodzice ?
- Daleko !
- To nie jest odpowiedź.
- Co się użerasz z smarkaczami, Bella ?
- Crucio !- machnęła ręką w stronę Miony, znowu machnięcie ręki.- Zabrać ich do lochów.
Chłopaki, zaskoczyli ich na tyle, że mają różdżki, jak to gdyby Voldemort powiedział, że jest w ciąży. Zaczęła się walka. Ktoś podszedł do Hermiony, chcąc ją zabrać z powrotem do lochów, ale Miony już tu nie było. Trudno nie wykorzystać takiej sytuacji.
- Bella, gdzie jest ta szlama ?!- zawołał Rebsten.
- Co jak to jej nie ma ?
- No nie wiem.
Teraz albo nigdy. Hogwart, Hogwart, Hogwart, HOGWART ! Pomyślałam i nagle, poczułam jak coś we mnie pęka. Obróciłyśmy się wokół własnej osi i wylądowałyśmy w Wielkiej Sali na scenie. Aż tak hucznego wejścia nie chciałam, ale dobra. Odsłoniłam pelerynę.
- Dyrektorze !- zawołałam, a on natychmiast do nas podbiegł.
- Już dobrze, Hermiono.
- Profesorze, ja muszę tam wracać.
- Wysłałem tam już aurorów. Powinnaś być tam bezpieczna właśnie w tej chwili.
Założyłam pelerynę i znowu się deportowałam. Wylądowałam na podłodze, zimnej podłodze. Och no pięknie, tam na scenie, a tu w lochach ? Chwyciłam różdżkę.
- Bombarda !- krzyknęłam, a kraty się rozwaliły na malutkie kawałeczki.
- Maja ?- usłyszałam z tyłu.
- Harry, a gdzie Draco ?- zapytałam odwracając się. Od razu tego pożałowałam, na ziemi leży martwy Wiktor Krum.
- Do góry.
- Chodź, szybko.- powiedziałam i odsłoniłam pelerynę.
Wyszliśmy do salonu, w którym znowu trwała walka w najlepsze, tylko że pomiędzy aurorami, a Śmierciożercami.
- Który ci odebrał różdżkę ?- zapytałam, a Harry wskazał na Travesa.
Podeszliśmy do niego. Wycelowałam w niego różdżką.
- Petrificus totalus !- wrzasnęłam w jego stronę. Padł, twarzą na ziemię. Harry zabrał od niego swoją różdżkę.- Jak on cię rozbroił ? Przecież ja mam jego różdżkę.- powiedziałam wyciągając z kieszeni własność Śmierciożercy.
- On mnie nie rozbroił. Walnął mocno w głowę i zaprowadził do lochów. No i przecież musiał zabrać różdżkę, chyba takim idiotą to nie jest.
- No nie wiem. Widzę Draco !
Podeszliśmy do chłopaka, chwyciłam go za ramię i on już po chwili był pod peleryną.
- Gdzie Miona ?
- W Hogwarcie, parę minut temu, ją deportowałam.- wyjaśniłam mu.
Po chwili, już aurorzy rozprawili się z Śmierciożercami i wsadzili ich do lochów. Brakowało tylko Lestrange i Dołohow'a. No pięknie.
- Wracamy ?
- Tak.- powiedziałam, chwyciłam ich dłonie i deportowaliśmy się z powrotem do Hogwartu.
- Nienawidzę tego uczucia.- powiedział Draco. Spojrzałam wokoło.
Jesteśmy w Zakazanym Lesie. Co my tutaj robimy. Miałam wyraźny obraz, że chce tam gdzie jest Ginny. A nie do lasu.
- Coś mi tutaj nie gra.- wyszeptałam do nich.
- Ratunku !- usłyszałam dziewczęcy głos.
Harry zerwał się jako pierwszy. To był krzyk Ginny. Zwinęłam pelerynę niewidkę i pobiegłam za bratem.
Usłyszałam szyderczy śmiech i pokrzykiwanie.
- Ratunku, ratunku.- Bellatrix się naśmiewała.
- Gdzie ona jest ?!- warknął Harry.
- Spokojnie dowiesz się w swoim czasie.
Założyłam niewidkę i spojrzałam do tyłu. Draco stał jak posąg. Podeszłam do niego.
- Uciekaj.- szepnęłam.- Powiedz im gdzie jesteśmy.
Nie trzeba było mu powtarzać dwa razy, od razu zerwał się i pobiegł do zamku. Wróciłam tam gdzie został przywiązany do drzewa Harry.
- Crucio !- krzyknęła kobieta, a mój brat zaczął krzyczeć z bólu. Nie mogę teraz do niego podejść. Ale w sumie jest ich tylko dwoje. To znaczy ona tylko sama, kobieta.- Dołohow, chodź tu niech ten Potterek popatrzy sobie, na swoją zdrajczynię krwi.
Z lasu wyszedł przystawny mężczyzna, ciągnął za sobą Ginny. Była cała zmasakrowana. No to najwidoczniej teraz.
- Expelliarmus !- krzyknęłam w kierunku dwójki czarodziejów i po chwili na mojej dłoni pojawiły się dwie różdżki.- Puść ją !- wrzasnęłam.
- Kto tu jest ?!
- To już pozostanie moją słodką tajemnicą. A teraz puść ją, bo nie ręczę za siebie.
- Skoro nie masz odwagi się nam pokazać, to my się ciebie nie boimy.- powiedziała kobieta.
- Sama tego chciałaś. Crucio !- wrzasnęłam, a kobieta wygięła się wpół i zaczęła wrzeszczeć. Ustąpiłam zaklęciu, a kobieta patrzyła w moją stronę. Patrzyła tak, jakby chciała mnie zabić.- Chcesz to uciekajcie. Ale dziewczynę zostawicie !
- Słyszałeś idioto ! Kładź tu tą zdrajczynię krwi. Nie chcesz wiedzieć ile ta mała ma w sobie nienawiści.- spojrzałam po sobie. Ach... no tak peleryna mi spadła.
Mężczyzna położył Gin, na ziemi. I czekał. Roześmiałam się.
- Chcesz, żebym ci oddała różdżkę ? Tylko wtedy gdy odwiążesz mojego brata. A ty leż na tej ziemi spokojnie.- powiedziałam do czarnowłosej. Dołohow podszedł do Harrego i odwiązał go.- Podaj mi tą linę!- posłusznie podał mi kawałek sznura.- A teraz siadaj koło Bellatrix.
Śmierciożerca usiadł, a ja obu związałam ze sobą. Kobieta patrzyła na mnie z prawdziwą furią w oczach, a u Dołohow'a zauważyłam prawdziwy podziw.
- Petrificus totalus !-  wrzasnęłam i oboje zesztywnieli. Odłożyłam ich różdżki gdzieś koło drzewa i podeszłam do brata.- Wszystko dobrze ?
- Pewnie, tylko pomóż mi wstać.- powiedział, podałam mu rękę i podciągnęłam do góry.
Harry wziął Ginny na ręce i poszliśmy w stronę szkoły. Nie powiemy nikomu co się tutaj stało. Może nie teraz, coś czuję, że mielibyśmy jeszcze bardziej przerąbane u nich, niż do tej pory.
Doszliśmy do zamku, a dyrektor podbiegł do nas. Może mu jednak opowiemy.
- Draco mi wszystko opowiedział.- powiedział, kiedy już otwierałam usta.- Zanieście ją do Skrzydła Szpitalnego.- powiedział, weszliśmy po schodach na pierwsze piętro.
 Otworzyłam drzwi przed bratem. Pani Pomfrey podbiegła do nas i zobaczyła twarz młodej Weasleyównej.
- Połóż ją tutaj.- powiedziała Poppy i wskazała na łóżko obok Hermiony, przy którym stała reszta naszych przyjaciół.- Ty też słoneczko nie wyglądasz za dobrze.- powiedziała przyglądając się mi.
- Nie, to nic takiego, niech się pani lepiej zajmie Hermioną i Ginny.
- Spokojnie, spokojnie, panna Granger już dochodzi do siebie.
- Naprawdę ?- zapytałam i podeszłam do jej łóżka.
Dziewczyna spojrzała na mnie i powoli się uśmiechnęła. Przytuliłam, ją poczułam jak łzy spływają mi po policzkach.
- On się zabił. Sam, chciałam mu pomóc, a on wbił sobie sztylet w brzuch, to było takie straszne.- powiedziała dziewczyna przez łzy.
- Widziałam Miona, widziałam.
- A przedtem zrobił mi to.- powiedziała i odsłoniła rękaw, na ręce miała wyryte
 "Twój na zawsze W.K.". To niesamowite, a zarazem i smutne.
- Boże Hermiona, tak mi przykro.
- Nie przejmuj się, może tak powinno być.
- Chcesz, żeby...
- To zostało ? Tak, chce. Będę już o nim pamiętać zawsze.
- A ty mi możesz wyjaśnić, gdzie byliście, że Ginny znaleźliście całą w ranach i nieprzytomną ?- zapytał Cedric.
- To... to długa historia.
- Maja...
- Nie mogę powiedzieć. Naprawdę, Dumbledore mi zabronił.- skłamałam.
- No dobra.
- Dzieci idźcie już spać, pacjentki muszą odpoczywać.- powiedziała pielęgniarka.
- Ale...
- Potter, ja rozumiem, że chcesz przy niej zostać, ale musisz się spakować, po weekendzie jedziecie do domu. Panie Malfoy, pana też to dotyczy.
- Dobrze, dobranoc.- powiedział i ucałował Hermionę w czoło.
- Chodź Harry.- powiedziałam do brata.
Wyszliśmy ze szpitala.
- Trochę nieudany ten bal.- odezwał się Fred.
- Żartujesz ? Przecież pierwsze 5 godzin było super.- powiedziałam.
- No w sumie, masz rację.- powiedziała Roksana.
Spojrzałam na Georga, wlepiał oczy we mnie. Chwyciłam go za rękę i się uśmiechnęłam.
- Jesteś pokaleczona.- powiedział, a ja wybuchłam śmiechem.
- Ciekawe czemu ?- powiedziałam przez śmiech.
- Pewnie, dlatego, że cały czas włóczyłaś się po lesie.- powiedział a jego włosy zmieniły kolor na ciemny.
Po chwili już patrzyłam na Travesa. Pisnęłam i wyrwałam się z jego uścisku. Reszta moich przyjaciół spojrzała na mnie i podbiegła.
- Masz kochanie, moją własność.
- Możesz pomarzyć, że ci ją oddam.- powiedziałam, cały czas celując w jego klatkę piersiową.
Harry stanął po mojej prawej stronie, a Fred po lewej i wyciągnęli różdżki.
- Cedric zabierz stąd dziewczyny.- krzyknęłam.
- Co ? Chyba marzysz !- wrzasnęła Marta, czysta Łapa. Podbiegła do Harrego i wyciągnęła różdżkę.
- Czego chcesz ?- zapytałam Śmierciożercy.
- Już ci powiedziałem.
- A ja ci odpowiedziałam.
- Nie uznaję takiej odpowiedzi.
- No i masz problem.
Nagle z kieszeni wyciągnął różdżkę, którą od razu poznałam. Różdżkę Georga.
- Co zrobiłeś Georgowi ?
- Spokojnie, siedzi sobie gdzieś na jakiejś wieży astronomicznej i czeka, aż ty sobie po niego pójdziesz.
- Jaki jest haczyk ?- zapytałam.
- Maja oszalałaś ?- powiedział Cedric.
- Jaki jest haczyk ?- powtórzyłam.
- Pilnuje go Bellatrix, nie masz za dużo czasu.
- Haczyk ?!- wrzasnęłam na niego.
- Słuchaj kochanieńka, jest tak, ty oddajesz mi swoją i moją różdżkę i wszystko.
- Goń się ty idioto.- powiedział Fred.- Crucio !- krzyknął. Wyrwałam mu z ręki różdżkę Georga. Spojrzałam na Freda. A ten od razu opuścił różdżkę.- No co z Weasleyami się nie zadziera.- powiedział.
Spojrzałam na Śmierciożercę, ledwie stał na nogach. Kopnęłam go, a on wypadł za barierę.
- Z Potterami też nie.- powiedziałam.
Ruszyłam biegiem w stronę wieży astronomicznej. Przebiegliśmy razem pięć pięter, kiedy zatrzymałam się przed drzwiami. Wyciągnęłam pelerynę niewidkę i nałożyłam ją na Dracona, Harrego i Freda.
- Wchodzicie ze mną. - powiedziałam.- Ron, Cedric z dziewczynami ukrywacie się przy bokach, jakbyśmy nie dawali rady wchodzicie rozumiecie ?- powiedziałam.
- Jasne.
Chwyciłam za klamkę i weszłam do środka.

_____________________________________________________

I jak podoba się wam ? *.* 

Nie wierzę, że jest już ponad 6000 wyświetleń, jesteście niesamowici <3 

I naprawdę ze mną już wytrzymaliście 34 rozdziałów ? Nie wierzę ;o
Wiecie może jak dodać opcję z muzyką w tle ? ;D Sorki. ale nie wiem jak to nazwać ;>

Komentujcie to zawsze motywuje *.*

Dziękuję wam, że jesteście *__*
Chcę wam jeszcze życzyć zdrowych, wesołych świąt i smacznego jajka <3 

~Hermionija.